De avonturen van Laura als reiziger!

Hee hallo allemaal! Hier is ie dan, mijn update over het reizen door het Zuidereiland. Jaa ik weet het het heeft even geduurd maar stageverslag ging even voor! Over stage kan ik kort zijn; het aftellen is begonnen! Nog iets meer dan 2 weekjes en dan is het bye bye CXC Limited! Stageverslag is nu voor opmerkingen bij mijn stagebegeleider. Als ik hem terug krijg nog even aanpassen en dan opsturen naar school om vervolgens volgende week donderdagochtend (woensdagavond voor jullie allemaal) mijn eindgesprek te houden. Ben benieuwd!
Voor de mensen die van plan zijn deze hele blog te gaan lezen, ik zou zeggen: ga er lekker voor zitten, neem desnoods een kopje koffie erbij, want deze blog gaat lang worden! Haha!

Ohja voor dat ik het vergeet: voor de mensen wie ik nog niet heb gesproken, maar dit wel lezen; allemaal nog de beste wensen! & veel geluk en gezondheid toegewenst voor 2014!

Dan gaan we nu terug in de tijd!
Zaterdag 21 december van Auckland richting Christchurch gevlogen. Op het vliegveld kon je al goed merken dat het bijna kerst was, heel wat mensen namen een binnenlandse vlucht om familie en vrienden op te zoeken. Dat zorgde voor mij 40 minuutjes vertraging. Daar aangekomen was het weer toch wel iets anders dan in Auckland. Van 23 graden met zon, naar 12 graden met koude wind en bewolking. Dus direct bij aankomst van het hostel de korte broek maar weer verruild voor lange broek en dichte schoenen. Daarna maar gauw op stap geweest om nog wat van Christchurch te zien voordat de dag alweer voorbij was en het donker werd. Liep toevallig langs Botanic Gardens dus dacht laat daar maar eens even een kijkje nemen. Ben blij dat ik het heb gedaan; super mooie bloemen, tuinen en vijvers. En na 4 maand een keer alleen maar vogels horen fluiten was ook genieten; wat een rust en stilte zeg! Van de rest van de stad kreeg ik beetje een raar gevoel. Christchurch wordt ook wel de spookstad genoemd en in 2011 is een zware aardbeving geweest en dat is overal nog goed te zien. Overal deels ingestorte gebouwen en kale oppervlakten waar net gesloopt is. Maar ook overal hekken waar ze bezig zijn om de boel te restaureren. Als je daar overal doorheen kijkt is het eigenlijk wel een mooie stad met veel oude gebouwen. Een centrum met cafés of restaurants vind je er ook niet echt. Tijdens het rondlopen kwam ik toevallig 3 jongens tegen die ook met de rondreis mee zouden gaan. Samen met hun 40 minuten rond te hebben gelopen hadden we eindelijk een restaurantje gevonden waar we konden eten. Wat wel bijzonder was om te zien is dat ze daar wel een winkelstraat hebben. Niet een gewone van steen of van hout, nee van zeecontainers zijn ze hier. Bovenop elkaar en naast elkaar gestapeld en in een felle kleur geschilderd. Toch nog iets fleurigs in een sombere stad.

Dag 1 zondag 22 december
We moesten bij het vliegveld verzamelen om te beginnen met de reis. We waren met een groep van 20 interns, waarvan 17 mensen Nederlanders spreekt. We reden van Christchurch naar Kaikoura. Die middag naar seal colony gegaan. Een plek waar veel wilde zeehonden zijn te bekennen en met een uitzicht plek. (Eigenlijk zouden we gaan Whale watchen maar omdat teveel mensen zich hadden opgegeven zat de boot vol en moesten we de volgende dag om kwart voor 7 bij de werf zijn. ) Maar wat een lamme beesten zeg die zeehonden. Beetje in de zon liggen en amper vooruit komen. De avond goed afgesloten met het spel: ‘Wie ben ik’.


Dag 2 maandag 23 december
Vroeg uit bed voor de whale watching. Aangezien de zee daar vaak wild kan zijn moesten we de hele rit blijven zitten. Alleen op momenten dat het personeel het zei mochten we naar buiten. Whale watching is een activiteit waar je veel geduld voor moet hebben. Toen ze eindelijk naar bijna een uur zeiden dat ze er 1 zagen, sprong de hele boot in een keer op, net alsof ze iets mee gingen maken wat nog noooit iemand eerder had gezien. De meeste Nederlanders onder ons moesten eigenlijk wel lachen om het gedoe, tis en blijft tenslotte maar een beest. Daar stonden we dan op het dek, bijna 10 minuten lang te kijken naar een beest dat stil ligt in het water en maar een beetje ademt. Het weer onderwater gaan was dan wel bijzonder om te zien. Wat een groot beest is het zeg met een lange staart! Daarna kwamen we nog Dusky dolfijnen tegen. Dit zijn kleine dolfijntjes die heel actief zijn. Dat was echt een super gaaf moment; overal waar je keek zag je dolfijntjes (denk wel in de 100) zwemmen, springen en gek doen.

Daarna hup de bus in richting Picton, dit betekende een bustocht door de bergen. Daar aangekomen hadden we een vrije middag. Met een grote groep een wandeling gemaakt langs de kust en ook de heuvels op. Wat een uitzicht zeg! Het mooie blauwe water en uitzicht op andere eilandjes en een ander dorpje. Het dorpje Picton had wel wat weg van een vakantiedorp; een strand met palmbomen en ook met een best grote haven met mooie en luxe boten.

Dag 3 dinsdag 24 december
Van Picton richting Nationaal park Abel Tasman. Na net een half uurtje onderweg te zijn gingen we stoppen bij een wijngaard voor een wijnproeverij en dat al om half 1 s middags. Voor mij was dit niet zo’n succes. Overal een klein slokje van gehad en de rest maar telkens bij andere in het glas over geschonken. Maar daar gaat verandering in komen jaja! Voor sommige leeftijden zoals 18 en 21 stel ik mezelf een doel. Het was voor mijn 18e leren koffiedrinken en nu wordt het voor mijn 21e verschillende wijnen leren drinken, zowel rood als wit en niet alleen meer zoete witte wijn.
Daarna weer verder in de bus richting Abel Tasman. Natuurlijk nog wel even gestopt voor een supermarktstop om de kerstdagen door te komen!

Dag 4 woensdag 25 december
Kerstmis! In plaats van normaal thuis in Nederland op de bank met de kachel aan en later een kerstdiner met teveel eten, een korte broek en slippers aan en wandelen maar door het nationaal park! Abel Tasman is de kleinste van de 14 nationale parken in Nieuw-Zeeland, maar zoals velen zeggen de mooie van allemaal. We gingen al aardig op tijd weg voor een wandeling. Er waren diverse routes en afstanden. De route die wij hadden uitgekozen was 12 kilometer. Na zon 2,5 uur wandelen, bult op bult af en door de bomen kwamen we bij een prachtig strand met blauw water. Toen ik het zag dacht ik echt woow dit lijk echt zo een vakantieparadijs. Het was het wandelen echt waard. In de hoek zat nog een stukje verstopt waar het strand nog witter was, heb denk ik nog nooit zo’n wit strand eerder gezien. Na bijna 2 uurtjes lunch, zwem en zonnebaadpauze mochten we de gelopen 12 kilometer weer teruglopen. Wat was ik blij toen we weer over waren zeg. Door de verre afstand op Birkenstocks waren mijn voeten helemaal naar de slippers gezet dus fatsoenlijk lopen wou later niet meer! ’s Avonds hadden we een typische Nieuw-Zeelands kerstdiner; lekker en gezellig barbequen met in totaal bijna 50 mensen. De avond afgesloten met de groep Nederlanders rondom een buitenkachel. Toch nog iets kerstgevoel!

Dag 5 donderdag 26 december
Zoals normaal hebben wij bij ons thuis het jaarlijkse kerstdiner samen met de andere Greftenhuusjes. Om nog iets meer besef te hebben van kerstmis gingen we skypen met zijn allen! Alleen de plek waar ik sliep was geen mobiel en geen internet netwerk beschikbaar. Wel was er een computerruimte waar je kon skypen, maar het bereik nog steeds slecht. Daardoor viel telkens de verbinding weg wat wel jammer was. Maar heb ik ieder geval iedereen weer even kunnen zien wat al leuk genoeg was! Stiekem kreeg ik toch wel een beetje heimwee toen ik iedereen zo gezellig samen zag. Maar dat verdween al weer direct toen we verder gingen reizen.
Na weer een rit door de bergen kwamen we bij de Westkust. Hier hadden we een stop bij Pancake Rocks. Wat was dat super gaaf om te zien zeg! Overal hoge en lage kalksteenrotsen met bijzondere vormen. Door het water en de wind veranderen deze. Hierdoor waren om de meest bijzondere plekken gaten in de rotsen gekomen en was er water te vinden. Erg lastig om te beschrijven hoe het eruit zag. Misschien helpen de foto’s een beetje om een beter beeld te geven. Daarna door naar het plaatsje Greymouth om te overnachten. Daar aangekomen was het een beetje uitgestorven, maar dit was denk ik doordat het nog steeds kerst was.

Dag 6 vrijdag 27 december
We hadden de optie om ’s ochtends wat te gaan doen of niet. Ik had ervoor gekozen om wel wat te gaan doen en moesten daarom om half 8 bij de bus staan. Later zouden we terug komen naar het hostel om de rest op te halen en vervolgens verder te reizen. Terug bij het hostel aangekomen dacht ik ‘aah, kan nog wel even snel flesje vullen met water’, maar weer terug buiten was de bus al weggereden en dat zonder mij! Toen maar snel naar het dichtstbijzijnde kruispunt gerend om te kijken of ik de bus nog ergens zag. Die zag ik, maar alleen dan een paar honderd meter verder op bij een ander kruispunt. Gelukkig had ik die ochtend nog een beetje opgelet en wist ik waar de rest van de bus sliep (waren verdeeld over 2 hostels). Dus daar maar zo snel mogelijk na toegerend om te zorgen dat ik toen wel op tijd bij de bus was en dat die niet weer wegreed want dan zou ik een groter probleem hebben! Gelukkig was ik op tijd bij de bus en heeft de buschauffeur de hele dag met een schuldgevoel rond gelopen. Om die het zo erg vond kreeg ik, omdat hij mij was vergeten en 2 anderen, die een spel hadden gewonnen, een stukje chocolade. Haha!
Daarna onze weg vervolgd richting de Franz Josef gletsjer.
Toen ik door het dorpje liep kreeg ik echt een wintersport gevoel. Sneeuw in de verte, leuk en gezellig dorpje met van die apres ski dingen. Alleen de korte broek en 25 graden klopte niet helemaal.

Dag 7 zaterdag 28 december
Jariggg! Op mijn verjaardag moesten we om 8 uur al het verzamelcentrum zijn om later de Franz Josef gletsjer te gaan bewandelen. Skibroek, winterjas, handschoenen aan, muts op en klaar! Om op de gletsjer te komen gingen we met een helikopter. Deze rit duurde 4 minuten. Daarna hebben we 2 uur lang op de gletsjer gewandeld en werd er van alles over verteld. Zo is de Franz Josef gletsjer 1 van de weinige gletsjer ter wereld waar je op kunt lopen en een tour kunt maken. De wandeling was over een pad die ze hadden gemaakt, maar die nog wel bij moest worden gewerkt aangezien wij de eerste groep voor die dag waren. Wat een super mooie wandeling was dat en een super uitzicht! Later was het alle winterspullen uit en zomerkleding weer aan! Wel bijzonder om een keer mee te maken; sneeuw, ijs, zon en 23 graden en dat op mijn verjaardag. Na de tijd lekker uitgebreid wezen lunchen, een wandeling gemaakt en in hot pools geweest. ’s Avonds nog even geskyped met het thuisfront die voor mij een verjaardagsliedje gingen zingen. Zat ik daar achter de computer te lachen en te huilen en hun bedanken, deed de microfoon het niet.. Na even om te hebben geswitcht van computer deed die het gelukkig wel en kon ik nog even praten met iedereen. Na het skypen ging ik even snel douchen en toen weer terug naar het cafe. Toen ik weer binnenkwam begonnen alle interns te zingen en hadden ze toeters en ballonnen, super leuk! Ook kreeg ik van het huis nog een verjaardagshotje. Deze moest ik zonder handen leegdrinken. Het glaasje oppakken en het shotje in mijn mond krijgen ging nog wel, maar toen ik het door moest slikken en glaasje weer terug zetten op tafel ging het mis. Moest zo hard lachen dat het mijn neus weer uitkwam. Haha moet er alweer om lachen als ik er aan terug denk. Later nog een paar drankjes gedaan om mijn verjaardag goed te vieren. Al met al een super leuke verjaardag gehad!

Dag 8 zondag 29 december
Na een geslaagde avond met de nodige drankjes moesten we alweer vroeg in de bus opweg naar Wanaka. Eerst nog een tussenstop bij Mirror Lake. De naam zegt denk ik al genoeg. De bergen en bomen van de verte waren allemaal in het meer weerspiegelt, echt super om te zien! Daarna tussendoor nog een paar random stops gehad voor fotomomenten. Aangekomen in Wanaka was het nog lekker weertje dus toen maar lekker aan het meer gelegen om proberen iets bij te kleuren. Helaas was de pret al snel over want t begon hard te waaien en grote dikke wolken kwamen onze kant op. ’s Avonds was het gelukkig weer wat opgeklaard en toen nog maar even een wandelingtje gemaakt door het dorpje.
Dag 9 maandag 30 december
Van Wanaka gingen we door naar Queenstown. De place to be voor Oud en Nieuw. Hier verbleven we dan ook een paar daagjes langer. ’s Middags moesten we met de steilste gondel ter wereld omhoog (zo steil was die niet vond ik maar toch). Vanaf boven hadden we uitzicht over het dorpje en over een meer. Dit meer was maar liefst 84 kilometer breed. Vanaf boven gingen we vervolgens naar beneden te gaan ziplinen. Daarmee ging ik weer een recordding doen, namelijk de steilste zipline ter wereld. Ook deze vond ik wel mee vallen hoe steil die was.

Dag 10 dinsdag 31 december
Na een groep interns te hebben uitgezwaaid, die naar een festival gingen, maar even door het dorpje gelopen. Queenstown was echt een dorpje waarvan ik dacht jaa dit is een leuk en gezellig dorpje met leuke winkeltjes en gezellige terrasjes. Normaal zou ik op oudejaarsdag kijken bij carbidschieten en zelf een keer afsteken, wat natuurlijk ook wel een beetje een kick geeft. Dus daarom besloot ik maar het jaar goed af te sluiten met de hoogste swing ter wereld! In de bus er na toe dacht ik echt bij mezelf ‘ wat heb ik me nu dan weer in de kop gehaald’, maar dat veranderde al direct bij aankomst. Eerst gingen de bungeejumpers springen voordat we gingen swingen. Toen ik boven op het plateau stond dacht ik aah dit had ik ook best willen doen. Nooit gedacht dat ik dat ooit zou denken. Vond die 134 meter hoogte best meevallen. Na het bungeejumpen mocht dan eindelijk swingen. Ik besloot samen te gaan met Elizabeth, een meisje dat ook bij ons in de bus zat. Kregen harnas aan en moesten gaan zitten. Daar zit je dan ver boven de grond. Op een gegeven moment werden we losgelaten en vielen we 60 meter naar beneden om vervolgens een swing van 300 meter te maken. De swing is meer als een soort schommel. Die val was het engste van allemaal, met zijn 2en hebben we alles bij elkaar gegild! Haha! Het aftellen naar het nieuwe jaar hebben gedaan in het park op het grasveld. Daar stond een podium en op dat podium kwam elk uur een andere band. Allemaal stuk voor stuk goede bandjes met allemaal leuke muziek. Hier in NZ geldt een Liquor Ban, dus er mag niet op straat worden gedronken. Het festival was dus ook drankvrij. Het was leuk om te zien dat er ook zonder drank zo’n gezellige en leuke sfeer kan zijn. Om 12 uur was er een super gave vuurwerkshow die wel een kwartier duurde. Er was mij verteld dat hier het vuurwerk niet zo veel voorstelt, maar moet zeggen het was echt een mooie show. Na die tijd nog even een paar drankjes in het cafe gedaan om het jaar goed in te luiden.

Dag 11 woensdag 1 januari 2014
Na lekker te hebben uitgeslapen was het weer tijd om te skypen. Samen met de rest van het gezin heb ik afgeteld tot het Nederlands nieuwe jaar. Iets na 12 uur hadden ze de Ipad met mij op het beeldscherm mee naar buiten genomen om samen het vuurwerk te kijken. Had echt even het gevoel dat ik echt even thuis was, alleen het gevoel van de kusjes op de wang ontbraken nog! Haha! De rest van de dag samen met een paar anderen rustig aan gedaan en in een restaurantje gezeten, aangezien het bijna de hele dag had geregend. ’s Avonds was het dan eindelijk tijd om de beroemde burger de bestellen, ‘ De Fergburger’. We hadden besteld en 1,5 uur later konden we dan onze burgers ophalen. Zo’n gekkenhuis is het daar. Op sommige dagen worden er 2500(!) burgers verkocht. Maar het was het zeker waard, super lekkere burger gehad!

Dag 12 donderdag 2 januari
De dag van Milford Sound. Hiervoor moesten we om kwart over 8 klaarstaan om vervolgens 5 uur lang in de bus te zitten, een bootcruise maken van 2 uur en dan weer 5 uur lang terug in de bus.
Het weer zat ons helaas niet mee, de hele dag regen, regen en nog eens regen. Maar dat was te verwachten in de natste plaats van Nieuw-Zeeland. De milford sound cruise was een boottocht waarmee je tussen de fjorden vaart. Overal waar je keek zag je uit rotsen watervallen uitkomen, heel bijzonder om te zien. In totaal hebben we denk ik die dag zo’n 500 watervallen gezien.

Dag 13 vrijdag 3 januari.
Na wat opstartproblemen ( teveel mensen en te weinig stoelen in de bus) konden we een uur later dan gepland eindelijk vertrekken richting Mount Cook. Mount Cook is de hoogste berg van Nieuw-Zeeland. Onderweg zijn we nog gestopt bij Lake Pukaki. Wauw, wat een blauw meer was dat zeg! Zo blauw dat het eigenlijk net nep lijkt. Het weer was jammer genoeg nog steeds slecht dus de foto’s waren niet super gelukt. Aangekomen in Mount Cook stond voor ons eigenlijk Cargo op de planning. Met van die wagentjes de berg oprijden. Maar door het slechte weer waren alle activiteiten geannuleerd. Normaal gesproken zou je vanaf de lodge de bergen kunnen zien, maar door het slechte weer hadden ze die al bijna een week niet meer gezien. Daar zaten we dan binnen in een lodge in de middle of nowhere. Gelukkig was er een pooltafel en een dartbord, dus hadden we nog iets te doen voor de middag. Daarnaast was er nog een tv kamer dus konden we nog mooi een filmpje kijken die avond.

Dag 14 zaterdag 4 januari
Vroeg op stap zodat we optijd bij de laatste overnachting plek aan konden komen zodat de mensen die zich hadden opgegeven konden gaan raften. Maar ook deze activiteit was geannuleerd door het slechte weer. In Mount Cook was het weer gelukkig wel beter dus we gingen richting de berg. Daar hebben we een wandeling van 2 uur gemaakt. Over smalle paadjes, losse stenen, door het water richting Mount Cook. Helemaal er na toe lopen kon je niet, dat was veel te ver, maar wel richting een uitzichtpunt. Na de wandeling kwamen we weer langs Lake Pukaki. Het weer zat nu wel mee dus we konden nu wel vanaf het meer de bergen zien. Het uitzicht was super en het water leek nog blauwer dan daarvoor. Na een uitgebreide stop om genoeg foto’s te maken gingen we door naar lake Tekapo. Precies weer zo’n meer; weer zo blauw dat het nep lijkt. Alleen bij dit meer stonden nog wat bloemen. Toen ik de bus uitkwam dacht ik zooow hee, wie heeft er een jointje opgestoken zeg, zo erg stonk het daar naar wiet. Ik was niet de enige wie het dacht. Uiteindelijk kwamen we erachter dat de bloemen zo roken. Daarna weer hup de bus in richting Rangitata. Daar hadden we een heel gebouw ver van de bewoonde wereld voor ons zelf. Het weer was nog goed, dus daar maar even een wandelingetje gemaakt om de omgeving te verkennen. ’s Avonds hadden we een barbecue aangezien het onze laatste avond was. Daarna nog met alle interns rond om de tafel gedaan met tafeltennis. Net een stel kleine kinderen dat waren we met zijn allen, zo fanatiek! Haha! Al met al een gezellige afsluiting van de 2 weekse reis.

Dag 15 Zondag 5 januari
Om kwart over 7 moesten we in de bus zitten om weer terug te gaan naar het vliegveld, waar we rond kwart voor 10 aankwamen. De rondreis zat er alweer op! Super veel gezien en super veel gedaan in die 2 weken tijd. Ben blij dat ik heb gekregen om deze reis te doen!

Voor nu is het: stage zit er bijna op en heb een groot deel van Nieuw-Zeeland gezien. Mijn missies zijn hier geslaagd dus kan met een gerust en voldaan gevoel terug naar Nederland!
Vanaf nu is het aftellen om weer richting het mooie Twente te gaan! Moet zeggen dat ik er nu wel steeds meer naar uit begin te kijken.

Tot over een paar weekjes!!

CHEERS!